ارائۀ مدل ریاضی برای توسعۀ ظرفیت نیروگاه‎ها با در نظر گرفتن واحدهای تولید پراکنده و با هدف کنترل دی‎اکسیدکربن

این پژوهش با استفاده از برنامه‌ریزی ریاضی، مدلی برای توسعۀ ظرفیت نیروگاه‌ها با هدف کنترل دی‌اکسیدکربن ارائه کرده است. تابع هدف مدل شامل کمینه‎سازی مجموع تنزیل‎شدۀ ارزش هزینه‌های سرمایه‎گذاری نیروگاه‌های جدید، سوخت، نگهداری و تعمیرات و هزینۀ اجتماعی دی‌اکسیدکربن طی سال‎های 1390 تا 1404 بوده و محدودیت‌های مدل شامل «محدودیت‌های تقاضا»، «توسعۀ نیروگاه‌های تجدیدپذیر و تولید پراکنده» و «غیرمنفی بودن متغیر‎ها» است. مدل پیشنهادشده در سناریوهای مختلف با رویکرد‎های اقتصادی و زیست‎محیطی، اقتصادی و کاهش هزینۀ سرمایه‎گذاری تکنولوژی‌های تجدیدپذیر حل و تحلیل شده است. شایان ذکر است که پس از انجام سناریوی اول، حساسیت مدل ریاضی توسعۀ ظرفیت نیروگاه‌ها نسبت به تعدادی از پارامترها بررسی شد. این پارامترها شامل راندمان تکنولوژی‌های تولید برق، هزینۀ اجتماعی دی‌اکسیدکربن و هزینۀ نگهداری و تعمیرات تکنولوژی‌های تولید برق بودند. در سناریوی با رویکرد اقتصادی و زیست‎محیطی، تکنولوژی‌های سیکل ترکیبی، گازی CHP،بادی کوچک و بادی بزرگ و در سناریوی با رویکرد اقتصادی، تکنولوژی‌های سیکل ترکیبی، گازی CHPو بادی بزرگ موجه شدند. همچنین در سناریوی با رویکرد کاهش هزینۀ سرمایه‎گذاری، متغیر‎های مربوط به تکنولوژی‌های تجدیدپذیر، تکنولوژی‌های سیکل ترکیبی، گازی CHP، بادی کوچک، بادی بزرگ و فتوولتائیک مقدار گرفتند.